Gebedsnetwerk.be werkt sinds halfweg 2020 met een nieuwe aanpak: de zeven bergen. De vroegere ‘gebedsketting’ spitst zich nu toe op zeven domeinen in de samenleving. De basisgedachte van deze visie – in de jaren ‘70 geïntroduceerd in Amerika, is dat een maatschappij bestaat uit belangrijke zeven invloedssferen of sectoren (ook ‘bergen’ genaamd) We laten u kennismaken met de verschillende domeinen. In deze editie: de sociale sector en de gezondheidszorg.

De manier waarop de sociale sector en de gezondheidszorg functioneert, geeft ons inzicht in hoe mensen elkaar zien en behandelen. Het gaat daarbij over zorg dragen voor onszelf en voor onze medemens. Voor onszelf zorgen is meestal een vanzelfsprekendheid, voor anderen zorgen is soms minder evident. In de maatschappij zijn zowel mensen die zorg nodig hebben als mensen die hulp verstrekken. Het vertrekpunt is dus een situatie van ongelijkheid: de zorgbehoevende die een respons verwacht van de wijdere gemeenschap. In welke mate gehoor wordt gegeven aan deze zorgvraag verschilt van samenleving tot samenleving. Als het aanbod tekort schiet, blijft de zorgvraag onbeantwoord en dat veroorzaakt spanningen.

Het verschijnsel is in Europa relatief onbekend, maar in de Verenigde Staten komt de term veel vaker voor: ‘conversion therapy’ ofwel ‘bekeringstherapie’. Het is een verwijzing naar een scala van behandelingen die tot doel hebben mensen die problemen hebben met hun homoseksuele geaardheid of die vragen hebben rond hun genderidentiteit, terug heteroseksueel te maken. Dat gaat over psychotherapie en ‘wegbidden van homoseksuele gevoelens’, maar ook over extremere vormen van hulpverlening. De wetenschappelijke waarde daarvan wordt sterk betwijfeld en experts beweren dat conversietherapie dikwijls leidt tot blijvende lichamelijke en psychologische schade. Ook in België gaan stemmen op om de verschillende vormen van deze therapie te verbieden.

“We laten geen aanvallen toe op grond van seksuele voorkeur of genderidentiteit’ liet Instagram onlangs weten als uitleg bij de beslissing om berichten die verwijzen naar conversietherapie te verwijderen. Internationale medische en mensenrechtenorganisaties dringen al langer aan op een verbod op conversietherapie. In Amerika wordt die eis onder andere gesteund door de American Medical Association, de American Psychiatric Association, de American Acedemy of Pediatrics. Andere organisaties verdedigen dan weer de behandelingen en bestrijden het verbod van Facebook.

Er zullen in deze wereld altijd armeren en rijkeren zijn. Het is een zinsnede uit een tekst van Ignace Demaerel die hij samen met de Federale Synode heeft geschreven, en gepubliceerd werd in Inzicht van Tearfund. Er valt weinig op de stelling af te dingen: verschil tussen rijk en arm is er altijd geweest, en behalve het communisme is er eigenlijk geen politiek systeem dat volledig komaf wil maken met verschillen. En ook bij communistische regimes bestaat er geen totale gelijkheid. Dat neemt niet weg dat we in onze wereld voortdurend geconfronteerd worden met armoede, en we een antwoord op het probleem moeten formuleren. Eén ding is duidelijk: we moeten ons niet neerleggen bij de overweldigende armoede waar sommige mensen zich in bevinden. Welke meerwaarde kan een gelovige overtuiging hierbij bieden? Enkele gedachten aan de hand van de tekst …

Abortus is niet in alle landen van de wereld wettelijk toegelaten en waar het wel mag, varieert de termijn waarbinnen een zwangerschap beëindigd mag worden. In Nederland kan dat tot een met de 24ste week, in België is dat de helft daarvan, al wordt er uitgebreid gediscussieerd over een uitbreiding. Ook de manier waarop de abortus wordt uitgevoerd verschilt. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) pleit voor het gebruik van de zogenaamde ‘abortuspil’, ook na de 24ste week.

De WHO komt de laatste tijd regelmatig in het nieuws en krijgt veel kritiek met betrekking tot de aanpak van de Coronacrisis. Er is ook herhaaldelijke kritiek op het WHO-beleid rond seksualiteit. Pro-life bewegingen uiten hun ongenoegen over de standpunten rond abortus. In het ‘Klinisch Handboek voor Veilige Abortus’   raadt de WHO het gebruik van de ‘abortuspil’ aan, al adviseert de organisatie om na de 24ste week de dosis misoprostol te verminderen.

Een handicap is nooit leuk, maar in België hebben we tenminste nog de ‘luxe’ van de goede zorg. Die is wellicht niet altijd perfect, maar altijd nog veel beter dan in veel andere landen, zelfs binnen Europa. Thérèse Swinters van ‘Gemeenten en Gehandicapten’ is niet alleen in Vlaanderen actief, maar kent ook het werk in het buitenland via het European Disability Network van de EEA (European Evangelical Alliance). In 2003 leerde ze het werk van ‘God LovesAlbania’, waar de Nederlands Gesina Blaauw al 40 jaar bij betrokken is, kennen. In die periode werden veel mensen geholpen om met hun beperking te leren leven. Ook nu worden nog heel wat mensen ondersteund en zijn velen zover dat ze bijna volledig voor zichzelf of hun gezin kunnen zorgen.

Gesprekken gaan de laatste tijd voornamelijk over één ding: de Coronacrisis. De ziekte heeft het leven behoorlijk ondersteboven gegooid. We hebben ook veel nieuwe dingen geleerd: we weten nu wat social distancing is, we hebben leren stilstaan bij het belang van hygiëne (en voortdurend onze handen gewassen), enzovoorts. Maar zijn dit de belangrijkste lessen van de huidige crisis? Heeft COVID-19 ons tot dieper nadenken aangezet? Ignace Demaerel schreef al kort na het afkondigen van de lockdown een uitgebreide column over de geestelijke lessen die we kunnen leren. Die staat ook online op de website van de EAV.

In feite gaat het om lessen die we uit eender welke crisis kunnen leren. Om te beginnen moeten we wat afstand nemen van de crisis – niet de letterlijke andrhalve meter – om te zien wat er aan de hand is. Midden in de problemen hebben mensen hoe dan ook de reflex om in paniek te schieten. De vraag mag dan ook gerust gesteld worden of de angst soms niet erger is dan het virus zelf. Zeker nu het aantal besmettingen afneemt, komt er meer aandacht voor alle andere gevolgen van de crisis.