Gesprekken gaan de laatste tijd voornamelijk over één ding: de Coronacrisis. De ziekte heeft het leven behoorlijk ondersteboven gegooid. We hebben ook veel nieuwe dingen geleerd: we weten nu wat social distancing is, we hebben leren stilstaan bij het belang van hygiëne (en voortdurend onze handen gewassen), enzovoorts. Maar zijn dit de belangrijkste lessen van de huidige crisis? Heeft COVID-19 ons tot dieper nadenken aangezet? Ignace Demaerel schreef al kort na het afkondigen van de lockdown een uitgebreide column over de geestelijke lessen die we kunnen leren. Die staat ook online op de website van de EAV.

In feite gaat het om lessen die we uit eender welke crisis kunnen leren. Om te beginnen moeten we wat afstand nemen van de crisis – niet de letterlijke andrhalve meter – om te zien wat er aan de hand is. Midden in de problemen hebben mensen hoe dan ook de reflex om in paniek te schieten. De vraag mag dan ook gerust gesteld worden of de angst soms niet erger is dan het virus zelf. Zeker nu het aantal besmettingen afneemt, komt er meer aandacht voor alle andere gevolgen van de crisis.

Lees hier de tekst die Ignace Demaerel schreef over de lessen die we uit de Coronacrisis kunnen leren.

Atheïsme lijkt vandaag de norm te zijn in de maatschappij. Opinies van mensen die geloven dat er geen God bestaat, vinden heel vlot hun weg in de media. Wie zegt te geloven dat er wel een God is, lijkt een grote uitzondering te zijn. Echter, de cijfers zeggen anders: slechts 11 procent van de bevolking in ons land zegt bewust atheïst te zijn. Ignace Demaerel vatte zijn gedachten over dit onderwerp samen in een tekst met de titel 'Waarom ik geen atheïst ben. Klik hier om zijn argumenten te lezen.

 Ignace Demaerel
Godsdienstleraar en auteur 




(bron: Knack.be)

'Hoe kunnen we zo gemakkelijk iets wat tot nu toe altijd in het strafrecht gestaan heeft, plots tot een récht willen maken?' vraagt godsdienstleraar Ignace Demaerel naar aanleiding van de oplaaiende discussie over een aanpassing van de abortuswet.

Het debat over abortus laait weer in alle hevigheid op. Er zou een politieke coalitie in de maak zijn om de termijn uit te breiden van 12 naar 18 weken, de bedenktijd te verkorten van 7 naar 2 dagen, en het liefst van al dit helemaal uit het strafrecht te halen. Aan de ene kant: zeven partijen die voor zijn, tegenover vier die tegen zijn. Deze splijtzwam vertroebelt tegelijk de aanslepende federale regeringsonderhandelingen. De tegenstanders argumenteren dat men misbruik maakt van het feit dat er slechts een regering in lopende zaken is om dit er snel-snel door te duwen, zonder diepgaand debat over zulke fundamentele zaken. De voorstanders wijzen dan weer op het welzijn en zelfbeschikkingsrecht van vrouwen.

Maar dit is een complexe kwestie, waarbij ieder 'simpel' best eens goed tegen het licht gehouden wordt. En het delicate eraan is bovendien dat we hier meestal te maken hebben met pijnlijke individuele situaties: waardoor alle contra-argumenten liefdeloos of wreed lijken, alsof ze willen stigmatiseren, of zware emotionele lasten opleggen aan kwetsbare vrouwen die het al moeilijk genoeg hebben. De tegenstanders zijn echter niet per se liefdeloos: zij geven uiting aan het liefde voor het leven, voor élk leven, ook het ongeborene. We kunnen dus om deze reden het debat ten gronde niet smoren.

'Echte vooruitgang zou zijn dat er steeds minder abortussen nodig zijn, niet dat de achterdeur verder open wordt gezet'

Ignace Demaerel- 25/05/15- Knack

De eerste Pinksterdag was voor de Kerk als een geestelijke atoombom die ontploft is, en ontketende niets minder dan een revolutie in de wereld van religies.

Pinksteren is waarschijnlijk het meest onbekende en onderschatte van de vier grote christelijke feesten. Na Kerst, Pasen en Hemelvaart komt dit er een beetje achteraan gebengeld, en krijgt nauwelijks aandacht - op één vrije maandag na. Toch kan het belang ervan voor

Ignace Demaerel- 01/05/15- Knack

Ignace Demaerel vergelijkt de Kerk met partijen in de oppositie. '1.500 jaar lang was de Kerk in Europa "aan de macht" en speelde ze mee in de hoogste regionen van de maatschappij. Sinds de Verlichting kwam daar stap voor stap verandering in.'

Kerk en staat hoort men zogenaamd super strikt te scheiden in dit land, maar in de praktijk lukt dit toch niet zo best. Op veel fronten lopen ze elkaar altijd maar weer tegen het lijf, en in feite kan het ook niet anders, want er zijn vele raakvlakken. Maar ze hebben ook te maken met veel parallelle uitdagingen en

Ignace Demaerel- 05/04/15- Knack

Op een of andere manier is het kruis hét symbool van het christendom geworden, en dit mag ons oprecht verbazen, schrijft Ignace Demaerel.

Pasen hangt tegenwoordig al in de lucht zodra de paaseitjes in de winkelrekken liggen, tenminste volgens de kalender van de commerce en de reclamefolders. Of mensen er nu in geloven of niet, feest is natuurlijk altijd leuk, hé? En een aanleiding om eens lekker te eten, wie zou dat nu afslaan? Toch is het leerrijk om te weten waar dit feest vandaan komt: er is namelijk méér dan een chocolade paashaas of een kriebelend lentegevoel. Als we eens wat dieper in ons geheugen