De Belgische coalitiepartijen leggen een compromis-wetsontwerp aan het parlement voor. Als het wordt aangenomen verdwijnt abortus uit het wetboek van strafrecht, maar aan de huidige abortuspraktijk verandert vooralsnog niets, laat het Katholiek Nieuwsblad weten.

De liberale regeringspartij van de Belgische premier Charles Michel en de Franstalige socialisten en groenen pleiten voor het liberaliseren van de abortuswetgeving. Dat betekent dat de Vlaamse ‘conservatieve’ partijen enigszins moesten inbinden: de Vlaams-nationalisten van de N-VA en de CD&V (Christen-Democratisch&Vlaams).

Sociaal werker, filosoof en godsdienstwetenschapper Jonathan Lambaerts spreekt in dit opiniestuk van "een aanslag op de gewetensvrijheid". Volgens de nieuwe wetgeving is een 'weigerarts' verplicht om iemand met een abortuswens door te verwijzen. "Als de arts om morele of religieuze redenen niet achter abortus staat en deze weigert uit te voeren, dan zou hij ook niet verplicht mogen worden om hier indirect aan mee te werken. Deze gewetensvrijheid wordt artsen zelfs gegund in de wetgeving rond euthanasie. En terecht."

Geert De Kerpel, woordvoerder van de Belgische bisschoppen, vreest voor de gevolgen, vooral de vrouw, als abortus een gewone medische ingreep wordt. "Als men abortus uit het strafwetboek wil halen, dan vrezen wij dat men eigenlijk het signaal geeft dat het meest kwetsbare menselijk leven, namelijk een mens in wording, een foetus, het niet meer waard is om beschermd te worden," citeert Kerknet.

Als het ontwerp wordt aangenomen, verandert er in de praktijk echter niets. Abortus blijft onder soepele voorwaarden mogelijk tijdens de eerste twaalf weken van de zwangerschap en verschuift van het strafwetboek naar een aparte strafwet, net als euthanasie.

09 juli 2018 door Jeffrey Schipper

De tijd dat de homoseksuele beleving pertinent veroordeeld werd door de Rooms-Katholieke Kerk lijkt stilaan voorbij. Niet dat er een officiële aanpassing in het verschiet ligt wat betreft de kerkelijke leer rond het thema – toch toont de kerk in België steeds toleranter. Aartsbisschop Jozef De Kesel had onlangs een ontmoeting met een Mechelse holebi-beweging en deed daar enkele opmerkelijke uitspraken, zoals ‘De Katholieke kerk moet homoseksuelen en lesbiennes meer respecteren, ook in hun seksualiteitsbeleving’.

De Kesel relativeerde in het gesprek, dat doorging in het Aartsbisschoppelijk paleis, de houding van de Rooms-Katholieke Kerk ten opzichte van de homoseksuele praktijk: ‘Iedereen voelt aan dat dit niet meer houdbaar is. Paus Franciscus zei een poos geleden over holebi’s: “Wie ben ik om mensen die God zoeken, te veroordelen”. De verwijzing naar de huidige paus is niet toevallig, want de kerkvorst komt regelmatig met uitspraken op dit vlak in het nieuws. Tijdens een recent bezoek aan Chili vertelde hij tegen een homoseksuele man: “God heeft je zo gemaakt en houdt zo van je”. 

Verdwijnt abortus binnenkort uit het strafrecht? Als het van een groeiend aantal Belgische politici afhangt wel. Samen met een reeks experten pleiten ze voor een depenalisering van de vroegtijdige zwangerschapsafbreking. Een aantal oppositiepartijen zien de regelgeving liefst nog voor de zomer aangepast. CD&V geeft de voorkeur aan een regeling die kadert binnen de hele hervorming van het strafrecht en is terughoudend als het gaat over wijzigingen van de huidige situatie. Zolang er nog niet over het onderwerp is gestemd, blijft de toestand ongewijzigd, maar de tendens lijkt hoe dan ook in de richting van een versoepeling te gaan.

In ons land is abortus nog altijd strafbaar. Alleen wanneer de zwangere vrouw zich in een noodtoestand bevindt, kan een abortus uitgevoerd worden zonder gerechtelijke consequenties. Of er van zo’n toestand sprake is, kan door de vrouw zelf beoordeeld worden. In de praktijk lijkt zwangerschapsafbreking daardoor soms een recht, maar volgens de letter van de wet is dat niet zo.

Studentenzondag op 21 oktober 2018

Op 21 oktober organiseren Ichtus Vlaanderen en de EAV de Studentenzondag, een dag waarop we stilstaan bij en bidden voor studenten en het studentenwerk. Het thema van dit jaar is ‘Herstel je voor…’ en kadert binnen het jaarthema ‘herstel’. 

Ruth Sintobin, stafwerker van Ichtus-Vlaanderen, geeft haar visie op de komende studentenzondag:

Het eerste waar ik aan denk wanneer ik het thema van Studentenzondag zie, is ‘oorlog’. Ik heb in mijn boekenkast aan aantal boeken staan die waargebeurde of fictieve verhalen vertellen over de Tweede Wereldoorlog. Zo’n boeken verhalen over ongekend lijden, maar er is ook altijd hoop terug te vinden. Verzetsstrijders die tegen machthebbers ingaan en geloven in een betere toekomst. Joden in Auschwitz die er alles aan doen in leven te blijven, omdat ze geloven dat hun lijden ooit zal eindigen. Kinderen die dromen over smeuïge boter en ijsjes… Hun land werd kapot gebombardeerd, ze worden uitgehongerd en mishandeld, hun leven kan elk moment beëindigen. En toch, toch dromen ze en verlangen ze naar herstel. Naar anders en beter. Een nieuw begin. 

Drie jaar geleden kwamen ze alle vier met een rollator het podium op. De vier dames van het vrouwencomité zorgden voor veel hilariteit, maar ze hadden een duidelijke boodschap: voor de organisatie van de jaarlijkse vrouwendagen waren nieuwe – en liefst ook jongere -  kandidaten nodig. Wat zijn de Vrouwenontmoetingsdagen eigenlijk en wie zorgt er voor dat ze goed verlopen? Naar aanleiding van de dag van 21 april in Hasselt spreken we met Elly Kamp, voorzitster van het comité, en met haar 67 jaar tot voor kort de jongste van de verantwoordelijke vrouwen. De weg naar verjonging werd inmiddels resoluut ingeslagen. Drie jongere vrouwen kwamen in het comité, naar een vierde wordt nog gezocht …

Kerken in Vlaanderen en Brussel nemen het sterkst in aantal tgoe dankzij de buitenlandse kerken. In onderstaand artikel geeft John van der Dussen een uitgebreid overzicht van de ontwikkelingen, gebaseerd op de cijfers waarover de Federale Synode beschikt. Als we naar de aantallen in ons land kijken, kunnen we concluderen dat er ongeveer evenveel ‘autochtone’ als ‘allochtone’ evangelische kerken zijn, althans wanneer men alleen de kerken meerekent die lid zijn van de Federale Synode. Als ook de andere evangelische kerken meegeteld worden, is er een overduidelijke meerderheid van ‘buitenlandse kerken’ …

1. Inleidende opmerkingen

We gaan uit van de volgende definitie: alle evangelische kerken in België, zowel binnen als buiten de ARPEE, die passen in de geloofsbelijdenis van de World Evangelical Alliance (en voldoen aan de definitie van prof. K. Runia).

Hieronder wordt steeds een ‘conservatieve schatting’ gegeven; dat wil zeggen: alleen de kerken meetellend die op een of andere manier ‘ontdekt’ zijn, hetzij via lidmaatschap van een structuur, hetzij via Google, op Facebook, in het Staatsblad, op aangeplakte affiches of ter plaatse vastgesteld. Daarnaast bestaan er ongetwijfeld nog meer ‘nog niet ontdekte diersoorten in het oerwoud’.