Een land waar Kerk en Staat gescheiden zijn, behoort zich neutraal op te stellen. Dat is de logica die in ons land steeds meer wordt gevolgd. Veel stadsbesturen verbieden het dragen van religieuze of levensbeschouwelijke symbolen niet toe voor personeelsleden die in contact komen met het publiek. De vraag is dan wat dan wel of niet zo’n symbool is. Een kruisje is een duidelijke verwijzing naar het christendom, maar is bijvoorbeeld een hoofddoek een kledingstuk dat onlosmakelijk aan de islam verbonden is? Het stadsbestuur van Antwerpen, dat veel belang hecht aan diversiteit en neutraliteit, besliste onlangs dat een regenboogspeldje ook een ideologie vertegenwoordigt en dus niet achter het loket thuishoort. Het al dan niet dragen van de pin, waarmee iemand doorgaans verwijst naar de LHBT-gemeenschap (Lesbisch, Homoseksueel, Biseksueel, Transgender), werd onmiddellijk een aanleiding tot een felle discussie, onder andere op VrtNws.be.

Het is steeds opnieuw een omvangrijk en ‘gewichtig’ werk: het jaarverslag van de Evangelische Theologische Faculteit (ETF). Eigenlijk mag je ook niets anders verwachten van een degelijke academische instelling die van overheidswege erkend is. Alleszins biedt het boekwerk een duidelijke blik achter de schermen van de faculteit en leert het veel over de verwezenlijkingen en ontwikkelingen van het afgelopen jaar. Enkele impressies uit de inhoud:

Het aantal studenten is het voorbije jaar gestegen. Aan het begin van het academiejaar 2018-2019 waren er 215 ingeschreven: 98 in het bachelorprogramma, 79 in de mastersafdeling, 5 studenten in de lerarenopleiding (waarvan 2 hoofdinschrijvingen) en 36 in het doctoraatsprogramma. De studie is populairder bij mannen dan bij vrouwen: over het geheel genomen is een op vier studenten een vrouw – als we alleen naar de ‘bachelor’ kijken, is dat een op drie. Van de 36 doctoraatsstudenten is slechts 5 een vrouw.

Thérèse Swinters – in België vooral gekend van ‘Gemeenten en Gehandicapten, maar op Europees vlak al jaren actief in het European Disability Network (EDN)– heeft van het Hope for Europe Netwerk  de Hope Award gekregen. Deze onderscheiding wordt jaarlijks door de uitgereikt aan een persoon of een groep die de Bijbelse boodschap van hoop belichaamt en zich onderscheidt op het vlak van partnerschap, netwerking, transformatie en integriteit. De EEA gaf de Hope Award aan Thérèse Swinters vanwege ‘haar volhardende bouwen aan het Disability Network en ook haar vriendelijke omgang met niet-gehandicapten in het hele proces’.

Het Hope for Europe netwerk (HfE) maakt deel uit van de Europese Evangelische Alliantie. Met de Hope Award wil de organisatie  mensen belonen die over de nationale grenzen heen een inspiratie zijn bij het verspreiden van de hoop. Zo werd de prijs in het verleden uitgereikt aan o.a. de Griekse Evangelische Alliantie vanwege de  rol die de evangelische christenen van het land spelen bij de hulp aan vluchtelingen en aan Dr. Krish Kandiah van de christelijke liefdadigheidsinstelling Home for Good.

Op zondag 20 oktober organiseert Ichtus Vlaanderen in samenwerking met EAV ook dit jaar opnieuw Studentenzondag. We roepen kerken op om die dag studenten in hun kerk te verwelkomen, te luisteren, te bidden en de studenten te steunen. Het thema van Studentenzondag 2019 is “I will follow Him”. Wie volg ik? Wie is mijn voorbeeld en voor wie ben ik dat? Maren Biesbrouck, eerstejaarsstudenten Spaans/Frans in Leuven blikt vooruit.

Wie is mijn voorbeeld? Dit is voor mij een ‘ver-van-mijn-bed’ vraag. Zozeer zelfs dat ik dit artikel bijna niet geschreven had. Ik weet nog dat ik in de lagere school ooit eens een werkje moest maken over mijn idool en ik toen heb zitten zwoegen omdat ik echt geen idool had. Ik ken te weinig van muziek of films. Ik lees wel boeken, maar over de schrijvers weet ik haast niks. Ik heb toen uiteindelijk Jezus gekozen om toch maar iemand te hebben en omdat mijn 11-jarige ik wel wat evangelisatie wou doen.

Antisemitisme in België en in de Europese Unie

Hoe veilig voelen onze Joodse landgenoten zich. De indruk heerst dat de Joodse gemeenschap in ons land goed geaccepteerd wordt en zich weinig zorgen hoeft te maken. Het feit dat een vooraanstaande Jood (Michaël Freilich) tijdens de afgelopen verkiezingen in het Federale Parlement werd verkozen, lijkt op een verregaande integratie te wijzen. En toch duiken af en toe berichten over antisemitische incidenten op. Wellicht niet zo expliciet als in buurland Frankrijk, maar toch. Binnen de Europese Unie worden regelmatig onderzoeken gedaan om te zien of er een toenemende Jodenhaat valt waar te nemen. De resultaten daarvan zijn niet echt geruststellend …

Aan iedere bediening komt een eind. Het klinkt wat hard, maar het is een realiteit. Immers, ook werkers in Gods Koninkrijk kennen op een bepaald moment zoiets als pensioen. Christiane Cousinne, jarenlang achter de schermen actief bij OMF, wist al een tijdje dat het ogenblik naderde om het kalmer aan te gaan doen. Niet eenvoudig als je tegelijkertijd hoopt het werk aan iemand anders te kunnen overdragen... Ook al oefende zij haar missie niet uit in een ver land, toch is ze een zendelinge in hart en nieren. Niet met een opvallende taak, maar met een ‘administratieve job’. Uiteindelijk heeft iedere organisatie een goed draaiend secretariaat nodig. Op die manier kunnen de werkers hun taak optimaal uitvoeren. Christiane is iemand die dat ‘achtergrondwerk’ altijd met veel plezier heeft gedaan. Niet altijd even eenvoudig – het was een parcours waarop een weg af en toe dood leek te lopen – maar wel bijzonder gezegend. Nu er uiteindelijk een opvolger is gevonden, kan ze ‘op rust gaan’, hoewel dat niet wil zeggen dat ze haar engagement bij OMF volledig loslaat. En toch, het is een mooi moment om terug te blikken op een ‘carrière in dienst van God’.