Wie met een probleem zit, wil daar doorgaans van af. Of niet? Pastorale werkers beseffen dat het niet altijd zo simpel is. De theorie is eenvoudig: wanneer iemand weet wat het probleem is en hij of zij inzicht heeft in wat God erover zegt, dan volgt automatisch de toepassing van de Bijbelse oplossing. Helaas is de praktijk vaak veel ingewikkelder en kan een begeleiding ondanks alle goede bedoelingen toch mislukken. 

In het artikel ‘de wil aanspreken’ staat Dirk Lemmens van het CPC in het nieuwste nummer van Metamorfose stil bij de vraag wat het vraagt om tot een ‘succesvolle’ hulpverlening te komen. Het is daarbij van groot belang dat de confident niet alleen beter wil ‘zijn’, maar ook beter wil ‘worden’: “Hij moet vastbesloten zijn om met volledige inzet van alles wat hij heeft zich in te zetten om, onder begeleiding van een hulpverlener, het proces tot een goed einde te brengen”. Als voorbeeld noemt hij de verlamde man die al 38 jaar bij de bron van Bethesda lag te wachten op het moment dat de engel het badwater weer een keer in beweging zou brengen. Jezus vroeg hem: “Wilt u gezond worden’ – met de nadruk op het ‘willen’. 

Hoewel de nieuwe editie van Metamorfose niet echt een themanummer is, gaan verschillende artikelen over een probleem dat zwaar op onze maatschappij weegt: zelfdoding. Geen onderwerp waar vaak over geschreven wordt, want het ligt nog altijd in de taboesfeer. Nochtans zijn de cijfers duidelijk: wereldwijd overlijden er gemiddeld 1 miljoen mensen per jaar aan suïcide. Volgens recente statistieken ging het in Nederland bijvoorbeeld (in 2016) om 1894 personen; in Vlaanderen beëindigden in het jaar daarvoor 1051 mensen zelf hun leven. Relatief zijn er dus veel zelfdodingen in Vlaanderen, aangezien het om een bevolkingsaantal van ruim 6 miljoen, terwijl het aantal inwoners van Nederland ruim 16 miljoen bedraagt.

Statistieken tonen veel over het suïcideprobleem. Zo ligt het cijfer bij mannen drie keer hoger dan bij vrouwen, is de helft van de mannen die zelfmoord pleegt nog geen 50 jaar oud en zijn de cijfers in Wallonië iets hoger dan in Vlaanderen. Over het geheel genomen is er het laatste decennium een lichte daling in de statistieken waar te nemen, vooral bij de mensen van boven de 80, maar dit zou verklaard kunnen worden door het feit dat mensen tegenwoordig hun leven ook kunnen laten beëindigen door euthanasie.

Denk eens logisch na! Het is een opmerking die vaak gemaakt wordt. In het leven worden we immers verondersteld zoveel mogelijk rationeel te werk te gaan. Op die manier hebben we controle over ons leven en kunnen we de controle over ons doen en laten houden. Maar is dat wel de juiste manier om met het leven om te gaan?

Ons gedachteleven is belangrijk, en in het recente nummer van Metamorfose staan daar enkele artikelen over. In een tekst met de titel ‘Stop met denken! Vertrouw niet op je gevoel!’ gaat Jef De Vriese in op de manier waarop we onszelf beoordelen. We bouwen ons leven op wat we denken of we vertrouwen op hoe we het aanvoelen. Maar vertrouwen op eigen inzicht los van God, autonoom handelen en zich niet laten toetsen door Gods Woord is een groot kwaad: “We moeten stoppen met alles wat we denken en voelen te geloven. Wat we denken en voelen is niet het fundament van de waarheid. Dat we iets bedenken of ervaren is geen garantie dat het in overeenstemming is met de werkelijkheid”. Het artikel is een pleidooi om ons verstand te laten verlichten door de Geest van God. Geloof is niet onverstandig, maar het vertrouwt niet op verstand. In plaats van alleen naar onze gedachten te luisteren, moet we op zoek gaan naar Gods gedachten.

In deze examentijd ontdekken veel studenten of ze voldoende tijd gestoken hebben in hun huistaken. Maar laten we niet vergeten dat huiswerk niet alleen een schoolse kwestie is. In het nieuwste nummer van Metamorfose – een uitgave van het Centrum voor Pastorale Counseling – wordt uitgebreid ingegaan op de rol van huiswerk in het pastoraal werk. Vier artikelen belichten verschillende aspecten.

In het vorige nummer van het tijdschrift bespraken Walter Barrett en Jef De Vriese de eerste taak van de hulpverlener, namelijk betrokkenheid bevorderen. Nu gaan ze verder met de tweede taak: geschikte huiswerkopdrachten geven. In hun visie is het gebruik van concrete opdrachten een duidelijk kenmerk van pastorale counseling.