Metamorfose 04/2021

Christenen worden verondersteld niet te oordelen. Heeft Jezus Christus zelf niet gezegd: “Oordeel niet, opdat u niet geoordeeld wordt”? Pastorale hulpverleners worden vaak geconfronteerd met situaties waarin ze geneigd zijn om een afkeuring uit te spreken, maar och alles zullen doen om neutraal te blijven. De mensen die ze begeleiden kunnen zeggen: “Wie denk je wel dat je bent, dat je mij durft te veroordelen”?.  Zeker als ze aangesproken worden op zonden waarvoor ze geen berouw hebben. Maar de Bijbel geeft een bredere kijk op ‘oordelen’ en Joseph Propri van de Christian Counseling & Educational Foundation schreef er een artikel over.

Christenen horen geen ruzie te maken. Dat wordt toch voortdurend verkondigd. Dirk Lemmens ziet dat een beetje anders en schreef in de nieuwste editie van Metamorfose een artikel geschreven onder de titel ‘De kunst van het ruzie maken’. Een fikse ruzie kan volgens hem, op zijn tijd geen kwaad. Maar voor wie al lang een woede-uitbarsting de vrije loop wilde laten: er zijn wel regels voor conflicten, ofwel: een ruzie van een christen hoort een ‘christelijke ruzie’ te zijn.

In zijn pastorale praktijk krijgt Lemmens vaak te maken met mensen die niet weten hoe ze vorm kunnen geven aan hun boosheid zonder daarbij te verallen in een heftige ruzie. Op zich is er niets mis met boosheid: God is liefdevol, maar we lezen in de Bijbel ook dat Hij ‘toornig’ is. De dingen die verkeerd zijn, maken Hem boos.

Metamorfose 2020-03

Het is een bekend voorbeeld: je staat in de supermarkt aan te schuiven, je laat iemand door die de rij wil dwarsen en intussen neemt iemand anders je plaats in. Voordringen noemen we dat, en we vinden het uitermate onaangenaam. We stonden al even te wachten en we hebben evenveel haast als iedereen. Maar wat doe je dan? Is de opdracht voor een christen niet om op de ander gericht te zijn en niet je eigenbelang centraal te stellen? Of laat je dan gewoon over je heen lopen? In een van de artikelen van de nieuwe Metamorfose wordt het verschil beschreven tussen zelfverloochening en subassertiviteit.

Zomernummer Metamorfose

Twee thema’s springen er uit in de nieuwe Metamorfose. Het eerste wordt al duidelijk op de cover waarop een gezicht met mondmasker prijkt: de Coronacrisis. Het tweede is niet vreemd voor een magazine voor pastoraat en hulpverlening: relatie & huwelijk. Over beide thema’s valt natuurlijk veel te zeggen – en ze zijn actueel.

Het Coronavirus heeft veel mensen ziek gemaakt, maar ook veel vragen opgeroepen. Dat zal niemand verbazen, want de pandemie die de wereld dit jaar getroffen heeft, is ongezien. Het is niet de eerste keer dat een ziekte slachtoffers maakt op alle continenten, maar zelden slaat er een aandoening toe die volledig buiten onze controle valt. We kennen de jaarlijkse griepepidemie, en onschuldig is die niet: jaarlijks veroorzaakt de griepwereldwijd gemiddeld 2 tot 3 miljoen ernstige infecties en 250.000 tot 500.000 sterfgevallen per jaar (ter vergelijking: het Coronavirus heeft tot nu toe gezorgd voor 525.000 overlijdens). Maar voor de ziekte bestaat een vaccin, en we hebben er min of meer de controle over). Voor Corona hebben we nog geen vaccin en ook geen geneesmiddel. Dat zorgt voor veel ongerustheid – en vaak ook angst – vooral omdat we er geen controle over hebben.